Raku
Raku is een techniek die al in de 16e eeuw in Japan werd toegepast,
en die in de hedendaagse keramiek niet meer weg te denken is.
De
werkstukken worden met een tang in de oven geplaatst. De oven (buiten)
wordt met een fossiele brandstof verhit tot ongeveer 1000°C.
Dan mag de oven open en worden de roodgloeiende werkstukken in een
ton met zaagsel gedaan. Daarna wordt de ton afgesloten.
Er ontstaat een zuurstofarme atmosfeer, waardoor reductie plaatsvindt.
Kenmerkend voor Raku-werk is de craquelé in het glazuur,
die ontstaat door de snelle afkoeling. Het verbrande zaagsel trekt
in de ontstane barstjes waardoor deze extra worden geaccentueerd.
Naked raku
Een variatie op het Raku stoken werd door Kate en Will Jacobsen
(Amerika) in Nederland geïntroduceerd. Tijdens de workshop
die ik bij hen volgde, leerde ik de "Naked Raku" techniek.
De werkstukken worden in de leerharde fase gepolijst en daarna gedroogd
en gebakken. Vervolgens wordt er een slib- en glazuurlaag op aangebracht
en op ongeveer 800°C in de Raku oven gestookt. Dan wordt het
werkstuk met de tang in de zaagselton gedaan. Daarna worden ze met
water besprenkeld. De slib- en glazuurlaag zal eraf springen. Het
werkstuk kleedt zich als het ware uit, vandaar "Naked Raku".
Omdat het eindproduct geen glazuur bevat is deze dus ook niet waterdicht.
Kopermat techniek
Een andere variatie is de "Kopermat" techniek, waarbij
tijdens het stoken in de Raku oven gereduceerd wordt. De zaagselton
wordt niet direct afgesloten, maar het vuur moet eerst goed aanwakkeren.
Dan wordt de ton afgesloten en er ontstaat een tweede reductie.
Omdat het "glazuur" rond de 80% kopercarbonaat bevat zullen
er de mooiste kleuren ontstaan, van cyclaam tot dieppaars, tot geel,
groen, bruin, enzovoorts.
|
|
|